Idąc żywy wśród śpiących - niedostrzegalny wśród automatów - schematów...
Skazany sam na siebie...
Każdy widzi, ale nie wie...
Zaufać oczom muszę
Gdy znów się tu wzruszę...
Miałem wrażenie że jest we mnie kosmita
Jak zamykałem oczy to widziałem jak jest mną a ja nim... Że jest pod skórą wśród ciemności niedostępny - chudy i tak niezwykły, że nie dało się tego zdefiniować, bo było to niedostępne dla mych oczu...widziałem jedynie zewnętrzną warstwę jego, a reszta była tajemnicą...
I czułem taką moc psychofizyczną jak nigdy...
I pojąłem że słuchać innych można ale wiedzieć trzeba swoje - tak by nie polegać na innych a wiedzieć samemu...
Że trzeba swoje zawsze wiedzieć niezależnie, bo jak nie wiesz to stajesz się zależy...
Nic już nie wiadomo, co jest prawdą, a co fałszem. Pewny jest obserwator i by wiedzieć swoje. Pewny, bo on jedynie wie o obrazie genetyki...
Bo gdy nie wiesz, to jesteś zależny od tego, że ktoś wie...
Dlatego wiem swoje i nic nie chcę, zamykam się w medytacje...
I pójdę tam gdzie poniesie mnie wiatr...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Odwiedzaj mnie częściej! :)