Jeżeli milczę, Ty też milcz, albowiem nie wymagam niczego nad milczenie
Wystarczy zaufanie i świadomość miłości - jej wewnętrzne istnienie
A gdy upadnę na kolana będąc w rozsypce potrzebując pomocy
Nakarmisz mnie, przytulisz mocno i przyniesiesz kilka ciepłych kocy
Gdy wstanę pozwól wyruszyć mi w drogę moim subiektywnym planem
Bo to ja jestem nauczycielem swego życia oraz mego losu panem
I tylko czasem chcę pocieszenia i prawdy, która mnie uzdrowi
Bo nieraz się załamię, a wtenczas bądźmy miłosierni, a nie surowi
Podaj mi rękę zanim się poślizgnę nad przepaścią się trzymając
Nie chcę upaść, by czuć rozpacz, w tej zamkniętej otchłani trwając
Bo osoba święta może wejść do piekła i wydostać się szczęśliwa
Jeżeli umysłem z Bogiem będzie czuwać wytrwała i żywa
Bo piekło jest pod niebem, ale też obok nieba - całe otoczone
Jest to proces sprzeciwienia, którego istnienie może zostać naprawione
Wystarczy, że na każdym horyzoncie zło każdy odepchnie
I ożywi w sobie miłosierdzie i dobro, a cały system zła legnie
To nas pochłania całkowicie hipnotyzując nasze umysły
Kreując niewłaściwe postrzeganie byśmy mieli takie, a nie inne wymysły
Nie doświadczaj przestrzeni - kontaktuj się z nią, bo jest na niższej częstotliwości
Patrz tylko poprzez doświadczenie umysłu z duszą, by oczom nadać trzeźwości
Daleko od wpływu świata poprzez medytacje, by widzieć prawdę, a nie zakłamanie
Ćwicz cierpliwość i w ciszy niezakłóconej rób swoje wiedząc iż nic Ci się nie stanie
Jesteś dobra i bardzo inteligentna, lecz nie wykorzystujesz potencjału
Też świat Cię niszczy, bo jest totalitarny - zaciąga do ułudy i banału
Patrz umysłem i czyń dokładnie tak jak intuicyjnie ci on w głębi nakazuje
Strzeż się kiedy zmysłowość Tobą manipuluje
Nie sugeruj się tym co zewnętrzne, a równoważona kontaktuj się z podobnymi, by nie narzekać
Gdy jest źle lub nudno lepiej zamknąć oczy, pooddychać medytując i przeczekać
Nieszczęście jest w Tobie, bo chcesz być dla świata, a ten nie jest dla Ciebie, ani dla mnie
Musisz utrzymywać w równowadze tą niezwykłość, by nie czuć się marnie
Wyrażać indywidualny sprzeciw w głębi swego niezwykłego istnienia
I w milczeniu się buntować, by nie działać wbrew sobie, by nie tłumić pragnienia
Jakim wypełniona jest Twa osoba, by zacząć żyć tutaj normalnie
Wszystko się da, zrób jak uważasz, nie umrzesz, a poczujesz ulgę - totalnie
Jesteś tym kim ja, dlatego bardzo chcę, byś skupiała w sobie inteligencję, by móc się ożywić
Musisz bardzo tego chcieć! I z perspektywy umysłu zawsze tak czynić
Dobrze dla Ciebie, nie wchodząc w wewnętrzne konflikty - zło wyczuwać i odpychać
I cieszyć się tym, iż nie musisz tą pleśnią świata oddychać
Bo cały świat jest zły, a tylko w nas tli się nadzieja dobroci
Umysł musi zawsze trzeźwo patrzeć oczami, niechaj od zła Cię wyswobodzi- by być pełną miłości
Stań się w wewnętrznym uczuciu niewinną, cichą, spokojną, ale znającą swą naturę
Byś mogła nie zagłębiać się całą inteligencją w świat, a tworzyć nową kulturę!
Gdyż z tą skazą, którą żyjesz, na którą ciągle się powołujesz
Będziesz trucizną dla każdego, będziesz powtarzać, że źle się czujesz
W rozpaczy nie będzie Ci się układać, bo zły ciąg logiczno-myślowy
To mają być myśli twoje z subiektywizmu, wtedy umysł będzie czysty i zdrowy
Bądź łodzią, która płynąc pod okupacją oświeca wnętrze- swą załogę
By się rozświetliło świadomością doglądając prawdy nawet patrząc w podłogę
Będziesz wiedzieć i czuć w umyśle, nasza przyszłość to nasze przekonania - nic co narzucone
Jesteśmy zupełnie nowym gatunkiem - niechaj będzie to przez Ciebie uwzględnione
Musisz wywalczyć sobie takie podejście, jakie byś chciała środowisko
A wtedy zaczniesz pojmować głębiej świat i będziesz prawdy już blisko...
(Jako doświadczenie)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Odwiedzaj mnie częściej! :)