Jest duch. Wnętrze duchowe to kosmos wszechmyśli, gdzie myśli tworzą galaktyki kosmosu.
Inteligencja to świadoma nicość wibrująca informacją ku poruszaniu ciałem - ruch ciała nie jest możliwy bez inteligencji, dlatego inteligencje trzeba poruszać na wyższe wibracje umysłem...
Świadomość to oko ducha, a duch jest okiem Boga, świadomość jest Bogiem w postaci ducha który jest blisko Boga lub oddala się od Boga w ciemności przez przejęcie lub porządanie...
Mam kilka tysięcy myśli tutaj i nie tylko. Więc tych galaktyk myślowych w moim wnętrzu duchowym, w moim kosmosie wszechmyśli jest dużo.
Nigdy nie będzie idealnie, ale możesz do czegoś dotrzeć
Utożsamiając się z pustką, gdzie umysł jest narzędziem ...
Dlatego... To mówisz Ty? Czy Twój umysł, który przetworzył myśl, która się pojawiła? Który zaczął wykorzystywać pragnienie ducha, albo zaczął pragnąć przejmując się? Myśl pojawiła się z umysłu? Ze światła przepływającego duchem do świadomości przez świadomość do ciała? A może to myśl z tęsknoty umysłu, z głodu umysłu, gdzie umysł następnie się przejął? A duch tym zatrwożył i stracił czujność?
Umysł jest jak dziura nieskończonej aktywności, potężne narzędzie kreacji, jest bardzo sprytny, dla serca bardzo piękny, ale iluzoryczny. Serce nie może być naiwne, a pomaga mu w tym duch, duch nie może tracić czujności, musi być blisko Boga. Więc umysł jest jak wąż kreacji, który kusi by pozwalać mu tworzyć, jest niezbędny, ale nie może się utożsamiać, on musi tworzyć, jest ślepy, więc duch musi obserwować za umysł. Następnie duch musi proces kreacji oczyszczać światłem. Wtedy wzmacnia się duch i wznosi się ciało, a umysł wchodzi na wyższy poziom boskości.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Odwiedzaj mnie częściej! :)