Chcę wyjść na powierzchnie po tym jak się oddaliłem
Bo nie jestem w zgodzie z sobą - się wypaliłem
To nie jest dobre dla mnie, potrzebuje teraz odpoczywać
Bo obraz zamiast być wyraźny zaczął się rozmywać
I wszystko utraciło barwy, co dalej się stanie?
Moje życie to milczenie lub o pomoc ciche wołanie
Którego nikt nie dostrzega, bo takie życie i jego zmaganie
Mam wiele pragnień, mimo zmęczenia - to silne działanie
A w nich nie ma odpoczynku, choć to najważniejsze zadanie
To jest przysłonięte przez nieskończone możliwości rozdanie
I nie chcę już nic, choć nie miałem wiele prócz smutku
Daj mi leżeć i umierać i tak aż do skutku...
Zawsze jest źle gdy ona przychodzi tak radośnie i bezkrytycznie
I kusi tak, zaufanie budząc, zapominam się praktycznie...
Już zaczynam tylko dostrzegać że kobiety są do kochania jedynie
A później mogą iść daleko tam gdzie ich okręt popłynie
Ja wolę bez nich być, bo są wielką radością i smutkiem zbytecznym
Przygniata mnie ta otchłań swym ciężarem niebezpiecznym
Dla mnie ta paranoja nie jest słusznym doświadczeniem
Wolę obejść to będąc w gotowości by cieszyć się życiem milczeniem
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Odwiedzaj mnie częściej! :)