Nieważkość Wśród Gwiazd Nad Tańczącym Syzyfem
Unoszę się w nieważkość czując gwiazd promienie
Ciemność ma wiele masek, światło rzuca ich cienie
W tym świecie codziennie dzieją się nadzwyczajne zbrodnie
Wystarczy tylko zapalić jasności błogą pochodnie
Jednak ludzie nie wiedzą żyjąc zwyczajnie, pogodnie
Kiedy księża wciąż gwałcą, a w telewizji cicho i chłodnie...
Choć Polskę duma zżera, a ukrywa się komuna za rogiem
Tu ludzie jak roboty żyją, ślepi na to by rozmawiać z Bogiem
Bezdusznie posłuszni w swej dumie autorytetom więzienia
Tu szlachetność, postawa rycerska, wartości - nie mają znaczenia
Ludzie dla pieniędzy mają serce nieczułe, uparte z kamienia
Wolą tkwić w fałszu nepotyzmu zamiast walczyć o marzenia
Tu wszystko idzie złym torem jak ściek ku zagładzie
Życie jest horrorem dla tych co nie są na stabilnym pokładzie
Zamiast w zorganizowanym składzie - są samotni i wgnieceni
Przerosły ich wymagania statystyk materii niczym kamieni
By móc je wciąż turlać w kółko jak Syzyf pod presją
Tu system jak wyrocznia - wobec ludzi funkcjonuje obsesją
Jak w tańcu zatacza koła - raz do przodu, raz do tyłu
Byle postawić krok, a ślady ulatują jak strumyki spalonego pyłu
Ten taniec Syzyfa w ogniu obsesji wobec bezsilności
Trwa wiecznie, a wieczność widzi te jedności skłonności
Ta zmiana nadciąga jak tajfun zawarty w istnieniu
Gdzie kropla jest rzeką rwącą przeznaczoną ku oświeceniu...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Odwiedzaj mnie częściej! :)