Lord Mocy Światła
Piorun iskrzy się w mym oku, który jest zwierciadłem duszy
Istota promieni się w mroku, wsiąka w ciemność i zło kruszy
Ego wciąż jest bacznie w szoku, nie dosięgnie mnie, nie wzruszy
Musi więc się tu załamać, wtem energia stabilności w niebo ruszy
Siedzę jak wyrocznia życia, jak król zwierząt - Bóg miłości
Niech się lęka kto pogardził mym oddechem - echem światłości
Na bok zejdzie ku przepaści - odda się w czeluście zgrzytu
I odetchnie ku odnowie, by zdetoksykować formę bytu
Jestem ten co swiatłem mieni się w wiecznej piękna pogodzie
Co nim Bóg kieruje szczerze, by zapomniał się w przygodzie
Niech więc zadrży Twoja ręka, gdy oceniasz mnie pochopnie
Niech się sparzy w tymże drżeniu, gdy piorun nagle Cię wtem kopnie
Oczy patrzą - Boga światło - żywe tak jak kwiat co rośnie
I choć wieje huraganem zimna zamieć śnieżąc wszystkich nieznośnie
To oczy te są takie jakby mimo zimy zapomniały się we wiośnie
Dobrze wiedzą co się dzieje, przenikają tam gdzie ego wyżej rośnie
I kwiat wzwyż się pnie mimo tego, w środku wojny nie pamięta złego
Ktoś wystawia wtem karabin, a on na to: o co chodzi temu ego?
Celownikiem mierzy - wskazuje wtem różne świata sztuczne normy
A ten widząc te potwory jest sam jeden pięknem ludzkiej formy
Pierwotność ta błyszczy żywo, jest jak kryształ osobliwy
Mimo złego, mimo bólu - mieni się radością - wiecznie żywy
Jest ludzko nieskalany, prapoczątkiem jest wszystkiego
To Lord Shiva - istota wszechświata, która nie doznaje ego
Ale mimo świadomości ma coś w sobie sprawiedliwego
By móc cieszyć się z wolności i łamać konwencje świata złego
Które zwierzę się sprzeciwi? Który człowiek mi zabroni?
Jestem dobrem nieskalanym, Bóg doświadcza, Bóg też chroni
Nieśmiertelność dzięki Bogu, wciąż jak trzeba kierowany
Co możecie więc świadkowie? Jestem tu niepokonany...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Odwiedzaj mnie częściej! :)