Człowiek słabości a człowiek siły

Człowiek słabości a człowiek siły

W słabości, spokoju, pokorze tkwi siła, moc!
W sile, agresji, dominacji tkwi słabość, nędza...

Człowiek słabości i przez to głupoty jest nędzny. Człowiek siły nie chodzi na łatwiznę, walczy o lepsze. Nie poddaje się nigdy, a w swej słabości jest pokorną zawziętą siłą.
Człowiek słaby idzie na łatwiznę, pije alkohol bo tak jest prościej, pali papierosy, bo tak jest prościej, wydaje szybko pieniądze, bo jest słaby, nie ma w nim zawziętości a słabe, bez charakteru na lepsze pospolicie beznadziejne nygustwo. Człowiek słaby kurwa...
Zawsze się poddaje, ucieka od problemów, jest żałosny... Nie ma żadnych nawyków, które dzięki samodyscyplinie ukształtowały by go na coś lepszego niż uciekanie od problemów prosząc innych by kupili im alkohol! Naciągając na pieniądze!
A najgorsze jest to że przyczepia się jak pasożyt do innych i wchodzi na plecy kogoś, bo nie chce mu się iść napotykając na problemy i licząc się z konsekwencjami i na dodatek szkodzi tym sobie i innym zarażając złymi nawykami negatywnie wpływając. Nie ma w nim zawziętości, systematyczności, umiejętności stania na własnych nogach, by móc iść do przodu, nie ma w nim upartości wojownika.
Człowiek słaby zawsze woli łatwe rozwiązania, bo wydaje mu się że dzięki temu może zapomnieć o problemach... Człowiek słaby jest tak słaby, nieopanowany..., Że musi używać siły, by na kimś wymóc wpływ. Człowiek silny jest bardziej opanowany, a w tym tkwi inteligencja, tkwi jakaś operacja i pokora. To jest mistrz, a nie jakiś słaby nawet nie gamoniowaty, bo nie liczący się w skali jako nie podejmujący wyzwań uciekający od problemów, nie idący za ciosem tchórz!