Chciałbym mieć hajs, żyć najs, pieprzyć ten szajs cały
Gdy jestem sam, mam wytrzeszczone gały i czuję się mały
Pomimo że mam moc to nie chcę robić chały
Wolę żyć z tym, by rym wzmacniał i by istoty sobie pomagały
Gdy umysł tu niewoli, wciąż rzeczywistość niepokoi
Nie mogę uciec, lecz dać radę chcę, niech praca mnie koi
I pochłania tak od śniadania do kolacji bez przerwy
Zająć się czymś to jest lek na skołatane nerwy
Gdy nie mogę tak normalnie często jak naturalnie zwierzęta
Ale Idąc krok dalej, będąc człowiekiem co wie i pamięta
Nie mam daru, by się kłócić, noszę krzyż tocząc boje
To życiowe przypadłości, którymi się niepokoje
Bo nie da się wygrać z tym co nade mną stwarza iluzje
Nie mogę zwyciężyć, gdy przechodzę przez ego-fuzje
Co to za walka, by kłócić się o to, by być sobą bez ściemy
Pieprzone dni ciemności przez które milczę jak niemy
Chciałbym załatwić tą sprawę, zakończyć obawę i już
Jednak to ego wciąż do serca mego przykłada nóż
Ale boi się, gdy czuje jak pulsuje życia świetlistość
Ta duchowość, świętość, nieskażona czystość
Mam w głowie takie stany, by się łączyć z aniołami
Jestem załamany, gdy przegrani wołają swymi potrzebami
A ja sam nie jestem jakiś ustawiony, sam mam los pokrętny
Weź się napijmy i pogadamy o tym jaki jestem przeciętny
Nie czuję się, by żyć jak nikt, ale też by kimś więcej być
Ja chcę tu swój sen śnić, po prostu daj mi żyć...
Póki Bóg i Oświecenie...
Kartezyjskie korpo systemu racje mącą me istnienie
Chciałbym żyć zamiast łudzić się w jakieś znaczenie
Nie skażony wolę iść - wtedy głębiej postrzegam
Bardziej sobą jestem, mam moc, nie ulegam
Wiem, że taka droga, że to moje przeznaczenie
Muszę iść i się śmiać dopóki Bóg i oświecenie...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Odwiedzaj mnie częściej! :)