Każdy jest osobowością jakiegoś przedstawienia...
I to nie wynika z motywacji, a z jakiegoś przeznaczenia....
Każdy jest instrumentem jakiejś orkiestry, która się zdarzyła
I to dosyć przypadkowo jakby wyższa inwencja życie ułożyła
W wyniku chęci, by działać, żyjąc ku wizji, która też nie jest przypadkowa
Wszystko to jakby wyższy algorytm - struktur energii rozmowa...
Nie ma przypadku w żadnej sytuacji - w żadnej reakcji
Można jedynie z większą uwagą obserwować ten teatr akcji
Bo nie mamy wpływu na przepływy, którymi ocean kieruje
Myślimy, że to nasze decyzje, ale kropla bezsilnie oceanem dryfuje...
Jak ogień wśród uśpionych zapałek
Jak olbrzym wśród mrówek
Jak Bóg wśród śmiertelników
Jestem tajemnicą
Promienistą gwiazdą
Wśród ukierunkowanych rozumów
Jestem niczym i wszystkim...
Płynę jak okręt wichrowych światów
Jestem jednostką kosmicznego plemienia
Kroplą w oceanie Wszechświata
Jedność naszej wieczności to harmonia...
Żyj!
Tylko nie mów mi, że zależy to od pieniądzy czy biurokracji tu
Ludzie żyją bez własnej pasji szukając na wszystko skrótu...
Weź zostaw to, idźmy razem w stronę, której życia smak
Chodźmy tak, gdzie przyrody czar i nie mów że Ci czegoś brak...
Bo tam jest cała Ziemi esencja, lecz ktoś nas oszukał niestety
I wyciął jej wartości i stworzył system, by kupować rzeczy za bilety...
Ani muzyka nie daje szczęścia
Ani pieniądze nie dają szczęścia
Ani ludzie nie dają szczęścia
Mimo to dają jeżeli taka jest wola Boga
Szczęście zdarza się dzięki zgodzie na wolę Boga...
Bądź cierpliwie czysty jako pusty i nie ulegaj myśleniu, a oświecenie Cię osiągnie ... Promienie wzniosą skrzydła Twej istoty...
Obserwuj nieskazitelnie, milcząco...
Wiecznosc..
Wtedy zdarzy się ...
Wszystko będzie przemijać a Ty będziesz wiecznie..
Nie mogę zrobić wszystkiego, ale to nie zmienia niczego
Ale to nie zmienia, że oczyszczam ludzi z ego
Tych co otwarci są na to żyjąc zwątpieniem
Czy aby na pewno dobrą drogą idą ze swoim nastawieniem
Tracąc materię, psując sytuacje nic nie tracę w sumie
To kwestią reakcji, gdy moc mnie wypełnia, ona nie tkwi tu w rozumie...
Czy obowiązki są spełnione, bo jeżeli żyję w tej codzienności
Zawsze rzeczywistość pomaga niezależnie od staranności...
Jak to jest? Że... Mogę tak iść nie czując żadnych przeciwności
Że dziś jestem tu na górze, jutro tracą smak dla mnie te możliwości...
Lubię różnorodność, bo nuda i tak wiecznie mi doskwiera
Gdy ludzie żyją jak roboty pod racjonalizmu dyktando które umysł zawiera
Umyśle co pamięcią trujesz ludzkie istnienia, po cóż Ci te przedstawienia?
Choroba duszy dla życia nie ma biologicznie znaczenia...
Bo życie lubi radość, miłość i wartości grającą współpracę
Gdzie moc naturalna bez biurokracji bio logicznie daje pracę...
Mówi małolat:
Chodzę bo Bóg jest ze mną, skoczę pod samochód, będę desperacki, zobaczę czy tam odnajdę się w życiu.
Kilka minut później:
Małolat przesuwa się rękoma po jezdni:
Pomyliłem się, nie odnalazłem się, ale jeszcze bardziej pogubiłem, ałaaa! Gdzie są moje nogi? Ałaa
Morał: proces odnajdywania to nie desperacja, a powolne, rozstropne doświadczanie różnych przygód i samodyscyplina.
,,Trzeba codziennie chodzić, bo w końcu się gdzieś dotrze"
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Odwiedzaj mnie częściej! :)