X-meni

X-meni

X-meni istnieją, choć nie widać ich wśród nas
Ukrywają się w bazach, tam gdzie blisko las
I mają bunkry, by móc się obronić w razie zagrożenia
Żyją tam czekając na moment, moment wytchnienia
Gdy świat oblegają ludzie o płytkim rozumie
Którzy są wielcy, ale głównie w swej dumie
Dlatego tak łatwo ulec chorobliwej zadumie
Która chełpi się automatyzacją, że coś umie
Nie ma ucieczki, wszystko pędzi swoimi trybami
Ja tylko się modlę, by móc wyjść z wszystkimi zębami
I zdrowymi organami, by móc wyjść z piekła żywy
Wędruję ostrożnie, tak bardzo jestem przenikliwy
Pomóż o ile możesz mi pomóc, ucieknijmy stąd
Bo ten świat to obłęd, fundament jego to wielki błąd
Nie da się tu normalnie żyć, to jedna wielka machina
A chciałbym uciec, bo wiem że to nie jest moja wina
To nie ja stworzyłem ten świat, więc niewinnym się czuję
Dlatego idę przed siebie i się nie przejmuję, nie przejmuję...
To się nazywa samadhi i robię co uważam wedle rozsądku
Bo nie wyobrażam sobie by coś nie było w porządku
Dlatego idę przed siebie, wypełniam przestrzeń obecnością
Choć jedyne co wiem, to medytacja z kosmiczną czujnością
I tylko wybrani na mej drodze są to zrozumieć w stanie
Że x-meni są, ale na nic zda się ich poszukiwanie...
Oni przychodzą i odchodzą drogami Ci niepojętymi
Zrozumiesz to kiedy staniesz między nimi - wyklętymi...