Medytacja

Zmęczony jestem tym jak tu pierze się ludziom myślenie
Gdy urywa się jakoś film i rozum gubi każde znaczenie
Chciałoby się logicznym torem iść poza przekrętami
Zostaje być ze świadomością że ludzie są oszustami
Ile jeszcze można tak trwać będąc w niewoli sytuacji
Nie chcę się bać, ale jestem bezradny wobec świata narracji
Zawsze miałem potencjał, którym wybijałem się wysoko
I dużo się starałem, by móc rozumieć szeroko
Jednak widzę wciąż, że zawsze byłem mamiony
By nie móc żyć naturalnie, a być wobec ludzi zniewolony
Żyjemy w społeczeństwie, ale ono donikąd się kieruje
A nad nim są krętacze, każdy z nich wciąż pozoruje
I tak sobą symuluje, by wyglądać autentycznie
Wszystko ustawione, by czuć się bogato i mistycznie
Ale oni za to mają, a ktoś również jest mistyczny
A nie może tak zarabiać, nie jest w tym tak autentyczny
A to przecież wszyscy są ludzie, każdy ma swe uzdolnienia
Jednak nie ma na to rady, nie ma w świecie to znaczenia
Gdy jest wszystko sterowane, a ludzie to są jak barany
I to jest tu nie w porządku, czuję się więc oszukany
Bo ja tu kipię potencjałem, mam pomysły tu niezwykłe
Jednak muszę żyć banałem i szanse mam tu nikłe
Gdy na początku za dużo trudności nie pozwoliło mi się ustawić
Nie potrafię zmienić przeszłości, ciężko mi coś więc naprawić
Choć się staram być codziennie o krok bliżej ku wolności
Sytuacja tak jest ustawiona, że nie wyjdę z tej społeczności
Ale mimo to wszystko jest cudowne, piękne, bajeczne
I śnić idę mistycznie obserwując jak mięknę płynąc w niebezpieczne...