Błądząc
Tu gdzie mrok przeszywa serca, litość nie zna przebaczania
Gdzie lica są maskami, a twarz prawdziwa bez znaczenia
Tu praca się nie liczy, a statyści udokumentowani
Bohaterowie nie są z przeznaczenia a są tu ustawiani
Nie ma żadnej reguły, można w kółko kombinować
Życie i tak Ci pokaże że to miało tylko Cię zrujnować
Wykorzystać bez skrupułów, później stracić w zapomnienie
Nie ma zmian tu, wciąż to samo, zatacza się to więzienie
Chciałoby się iść po prostu, wiedzieć że ma to znaczenie
Robić coś ku swej przyszłości czując pozytywne nastawienie
A ja nie chcę znów tak drążyć, błądzić niewiadomymi
Znów muszę się pogrążyć idąc drogami smutnymi
Bo ciężar jest zbyt duży, bo to dla mnie nazbyt wiele
Nie mam chęci zbyt do życia, zbyt daleko są me cele...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Odwiedzaj mnie częściej! :)