Nowy rok samotnie

Chciałbym spędzić nowy rok z kimś kto mnie zrozumie

Nie wyprze się mimo trudnych sytuacji bo pomóc nie umie

Potrzebuję kogoś kto da mi poczucie satysfakcji z życia

By wiedzieć, że istnieje w nas sens nie do rozbicia

Marszczę twarz smutkiem, bo nie ma nikogo, sam zostałem

Odszedłem od ludzi, choć tak bardzo ich potrzebowałem

Nie umiałem z nimi żyć, tu wystarczył czas, by się stało

To czego unikałem zawsze, co stać się nigdy nie miało

Daj mi żyć, zostałeś Ty mój umyśle, który bogów tworzy

Niby przyjaciół, którzy wysłuchają kiedy problem się mnoży

Sił mi brak, ten okres zimowy jest walką o życie moje

Umysł jest ciemny, by był jaśniejszy gdybyśmy byli we dwoje

Moja Pani, która wolałaś mnie olać niż trwać przy mnie

Zostało po Tobie tylko rozczarowanie i cierpienie

Mogliśmy być razem, a noce nieprzespane nie dawały mi żyć

Przez bałagan w głowie jedynym celem zostało po prostu być

Jednak Ty masz swoje towarzystwo, a ja nie mam dziś nikogo

Nastawiony jestem do ludzi w ciszy bardzo nieufnie i wrogo

Straciłem marzenia, choć było ich tak wiele, ale jeszcze żyję

Jeszcze trzymam się na nogach jakoś i zwątpienia swoje kryję

Dusza jest ciągnięta do dołu przez grawitacje, brak jej słów

Nie ma siły się podnieść, widać podkówki w kręgach oczodołów