Ciężko mówić o tym co zrobił człowiek człowiekowi
Jeden zgotował taki los drugiemu jako wrogowi
Chciał coś zyskać, patrzał na skutki pustki oczami
By się wzbogacić zaszczepionymi w umysłach symbolami
Nie zdając sobie sprawy czym jest prawdziwe bogactwo
To jest miłość, a nie ogrom złota i prostactwo
Przez wojnę ludzie umierali w ciężkich cierpieniach
A następni zajęci sobą zapominali o tych istnieniach
W głowie się roi od krzyków i tryskającej krwi poległych
Przeszywa mnie lęk jaki towarzyszył wśród zbiegłych
Choć naturalną reakcją jest się bronić przed zagrożeniem
Nie udało się uniknąć śmierci przedłużanej cierpieniem
Gdzie ginęła godność poniżana każdego i wartości
Więźniowie tracili człowieczeństwo, nie było litości
W niehigienicznych warunkach ich trzymano
Nie karmiono, biczowano, strzałem w głowę zabijano
Wariowali, rzucali się na towarzyszy jak na jedzenie
Rozdrapywali, przegryzali, pili krew, by gasić pragnienie
Wieziono ich do obozów zagłady w ciasnych wagonach
Musieli zapomnieć na zawsze o swoich domach
Tam czekały na nich komory gazowe i krematoria
Zatruwał Zyklon B, palono zwłoki, tak potoczyła się historia
Wojny w powietrzu, gdzie mijały się szybowce
Wygrywał okupant traktując zakładników jak owce
Na koniec w Hiroszimie i Nagasaki wielkie tragedie
Przez bomby atomowe noc panowała we dnie
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Odwiedzaj mnie częściej! :)